Patrzę, jak liście bananowca delikatnie rozwijają się zielenią z dnia na dzień i… cieszę się w duchu, że rozlewa się we mnie powrót do literackości. Tłumaczę to sobie takim swoistym wewnętrznym otwarciem na… zachwyt.
Wszyscy piszą o szczęśliwym życiu i zapraszają do nalania sobie kubka kawy i rozgoszczenia się. To miłe, ale strasznie, strasznie oklepane. Może ja jestem nienormalna, ale jakoś nie kupuję tego. Jasne, że fajnie wieść szczęśliwe życie, ale czy nie ma innych sloganów?
Moje serialowe życie rozpoczęło się od „grubego” kalibru: Twin Peaks. Mimo że już wszyscy mieli Netflixa, ja – biedna studentka z rozklekotanym laptopem – oglądałam wraz z moim chłopakiem (który teraz już ma status męża) wieczorami na CDA zacinające się, trochę rozpikselowane odcinki serialu, którego chyba nawet sam Lynch nie rozumie.
Stres rozumiany jako pozytywny przypływ adrenaliny jest dobry pod warunkiem, że w rozsądnej dawce. Bywa mobilizujący, ale tutaj klucz leży w znajomości samego siebie i we WSŁUCHIWANIU się w siebie. Nie zawsze to, co jest przyjemnym dreszczykiem emocji dla kogoś, będzie tym samym dla Ciebie.
Kwiecień upływa sobie spokojnie. Już prawie jego połowa, a ja niedawno skończyłam trzydzieści lat. Z okazji własnych urodzin przez cały marzec miałam… praktycznie…
Zapominamy, o czym nie pamiętaliśmy, nie wyłączamy żelazka w pośpiechu. W efekcie spala się nam dom, koszula, szlafrok, i my sami się spalamy.
Wszystko może być szansą lub przekleństwem. Może też być szansą w przekleństwie lub przeklętą szansą. Przeklętą szansą dla tych, którzy szukają wymówek i uparcie nie widzą lub widzieć nie chcą wszystkich wspaniałych szans, które wręcz robią szpaler, gdy ten czy inny wymówkowicz przemyka chodnikiem udając, że to nie o niego chodzi.
Ach, więc to tak. Mhm. To taki niespodziewany wachlarz emocji zdzielił mnie dzisiejszego ranka po twarzy. Osmagał niczym nadmorski wiatr. Dlaczego nikt mnie nie uprzedził?
Plączę się w gorącej codzienności i zastanawiam się, czy naprawdę żyję, czy gram w jakąś wersję demo. Czy się chowam, czy po prostu na razie muszę być schowana?
